به نقل از تبعیدی عصبانی : صد ها هزار ایرانی در جنگ با دشمن جانشان را دادند. برای دفاع از میهن، برای دفاع از آرمان. بسیاری از سیاستمداران کممایه در این سالها مایهدار شدند و ریشه دواندند. از برکت خون شهدای جنگ، گروه معدودی خون مردم را در شیشه کردند و قدرت گرفتند.سالها آروز میکردم صدام اعدام شود، ولی این اعدام نجات او بود نه مجازاتش. دلم میخواست اندکی اثر گاز خردل را تجربه میکرد. دلم میخواست میفهمید شهدای شیمیایی جنگ ۸ ساله که هنوز هم دارند شهید میشوند، چه کشیدهاند، بر خانوادههایشان چه رفته...دلم میخواست میفهمید موجی شدن یعنی چه ؟ دلم میخواست این هدیه مرگ به او را به این راحتی تقدیمش نمیکردند. دلم میخواست ترس کسانی را که پسرانش جلوی شیرهای گرسنه باغ وحش بغداد میانداختند را حس میکرد...صدام باید به عنوان یک نماد خشونت مجازات میشد. آیا قرار است کسانی که نسلی را بدبخت کردند و نسلهای متمادی را افسرده، به این راحتی بمیرند؟ شاید لطف خدا چیزی است که ما از آن سر در نمیآوریم
Saturday, December 30, 2006
Subscribe to:
Posts (Atom)